Τη δεκαετία του 1960 έπρεπε επιτέλους να μπει μια τάξη στο χαοτικό “particle zoo”, όπως ονόμαζαν οι φυσικοί τον ατελείωτο κατάλογο των στοιχειωδών σωματιδίων, που όλο και μεγάλωνε.

Τότε πρωτοδιατυπώθηκε η Θεωρία των Χορδών (String Theory), μία ενδιαφέρουσα θεωρία η οποία υποσχόταν να απλοποιήσει τα πράγματα, αποτελώντας τη βάση του Ιερού Δισκοπότηρου της Φυσικής: της «Θεωρίας των Πάντων» (Theory of Everything, T.o.E.). 

Μέχρι τον 21ο αιώνα, αυτή η θεωρία, που θα έδινε όλες τις απαντήσεις, κατάφερε να «δημιουργήσει» 10500 δυνητικά Σύμπαντα, χωρίς να έχει επιτύχει ούτε μία πρακτική πρόβλεψη...  
Ακόμα και σήμερα, οι αποκαρδιωμένοι θεωρητικοί φυσικοί εξακολουθούν να εργάζονται με συγκινητική αφοσίωση στη Θεωρία των Χορδών.  

Το 1609 ο Shakespeare είχε γράψει γι’ αυτούς:  
“O, reason, not the need!
Our basest beggars

Are in the poorest thing superfluous

Allow not nature more than nature needs.

Man's life's as cheap as beast's.”

(King Lear, Act II, Sc. IV)